με δυο πόδια κολλημένα σε έναν βάλτο
στην ημέρα μας δεν υπάρχει σαββατο
αυτό το μωβ είναι γαμάτο
μα αν γίνει κόκκινο - μπλε τότε μες στο συρτάρι βάλ' το

πάνω κάτω ,από την ηρεμία στην πίεση
απ' την άμυνα στην επίθεση
δεν έχει γεύση καλή, μονάχα αντίθεση
με τα καλύτερα μας χρόνια χαλασμένα στη συντήρηση
τρέμεις, δεν έχει χώρο μες στις λέξεις
πέφτεις, όσο πιο πολύ το λύνεις
μπλέκεις, ανεβάζεις αδρεναλίνη για να δεις
άμα το αντέχεις και φεύγεις
δεν παίζω ρόλο σε οτι δεν γυρίζει πίσω
μα άμα περάσω θα χαιρετήσω
πολλά δεν έχω και για αυτό δε με φοβίζουν
ένα δώρο από τα παιδιά που σε εκνευρίζουν
όσα θέλαμε κρύβονταν στον καπνό
νύχτες πετάγαμε πιο πάνω και από αυτόν
περιμένουν ένα χαρτί για να ηρεμήσουν
και δε μιλώ για της δεη λογαριασμό

κυκλοφορούσα στη βροχή πάντα καλύτερα
στεγνός από σκέψεις και συναισθήματα
πίνω προβλήματα που να λύσω δεν ήθελα
ψάξε την αγάπη στα περίπτερα
τα παιδιά έχουνε μυαλό δε θέλουν άκρες
τρέφεις το εγώ σου με αυταπάτες
πολλά δεν είδες και παρ' όλα αυτά πολλά λες
ίσως να ήμουν καλύτερα ανορεξικο με κάρτες, είμαι
το παιδί που δεν αλλάζει και άμα δε σ' αρέσει φύγε ή μείνε
αυτό που μου ταιριάζει οι άλλοι το βλέπουνε κλισέ
φεύγοντας απλά την πόρτα κλείσε
πάντα παίζαμε στον ίδιο κύκλο μπάλα
όνειρα σαν τσιγάρα μεγάλα
λάσπες απ΄ τα παπούτσια μου
και ξερατά στη σκάλα
πνίγω οτι νοιώθω με μαξιλάρια

θέλανε να δουν οτι νοιώθω
εγώ θα ήθελα απλά να είχαν μάτια
να με κοιτάζανε μες απ΄ την κλειδαριά
να βλέπαν ένα πίνακα που έχει χρώματα χάλια
δε ξεχνάω, που και που όμως συγχωρώ
δεν ρίχνω άδεια ούτε με νοιάζουν τα γεμάτα
δεν κάνω πάντα εκείνο που λένε σωστό
για αυτό και κάποια λάθη μας γίναν στο δέρμα στάμπα
περπατώ τον δρόμο και ας τον έχω χάσει
γύρω μας κλούβες, λίτες και μπάτσοι
ο φασισμός είχε πάντα την ίδια φάτσα
μα το μυαλό σου φαίνεται να έχει ξεχάσει
όμορφη μέρα και ας είπα να μην σε δώ
δύσκολες μέρες αυτές για να μην είσαι εδώ
ακόμα ψάχνω να με βρω στο άδειο δωμάτιο
δύσκολος τόπος αυτός.. δε θα μείνεις εδώ